De angorageit is de meest efficiënte producent van dierlijke vezels in de wereld. Mohair heeft ook nog eens veel bijzondere eigenschappen.
Er zijn sterke aanwijzingen dat de angorageit rond 2000 v.C. in de buurt van Tibet ontdekt werd. In de 11de eeuw werden ze in de huidige Turkse provincie Angora (nu Ankara) volop gehouden. Zeker voor het produceren van stoffen voor de adel was mohair toen al een erg gewilde vezel.
In de 19de eeuw werden de geiten in verschillende landen zoals Zuid-Afrika en de Verenigde staten ingevoerd en werd er volop ingezet op de selectie voor fijnere mohair. Sinds 1980 is de prijs voor mohair en wol beginnen zakken omdat de productie van synthetische vezels goedkoper werd.
Mohair groeit ongeveer twee centimeter per maand en voor een goed spinproces, zowel met de hand als machinaal, is een vezel van ongeveer twaalf centimeter optimaal. Angorageiten moeten dus twee keer per jaar geschoren worden.
Angorageiten verkiezen, naast een grote variatie aan kruiden, ruwer voedsel zoals schors en blad van verschillende struiken en bomen. Als men de hoeveelheid en de voedingswaarde van hun maaltijd vergelijkt met die van bijvoorbeeld schapen of alpaca’s dan produceren ze hiermee veel meer mohair dan die andere dieren wol kunnen leveren. Angorageiten zijn alleen daarom al de meest efficiënte producenten van natuurlijke vezels.
De efficiëntie gaat zelfs nog verder. Mohair heeft net als wol, alpaca, …, een combinatie van eigenschappen die ze veel beter maken dan de kunstmatige vezels, maar gaat daarin nog een tikkeltje verder dan de “directe concurrentie”.
Mohair is brandveilig want brand niet en smelt ook niet in de huid, een eigenschap die ze met de andere dierlijke vezels gemeen heeft.
De vochtregulerende eigenschappen zijn uitstekend. Mohair kan veel vocht opnemen zonder dat de andere eigenschappen veranderen. Een stof in mohair blijft droog en tegelijkertijd warm of juist fris aanvoelen ook al is het mistig of zweet je veel. Daardoor blijven in warme of frisse en ook in droge of vochtige omstandigheden de isolerende eigenschappen dezelfde. Door deze vochtregulerende en isolerende eigenschappen voelt een stof in mohair In een frisse omgeving warm aan en omgekeerd is de omgeving warm dan zorgt mohair voor een verkoelend effect.
Doordat mohair veel vocht kan opnemen en ook kan afstaan wordt de bacteriegroei afgeremd waardoor wassen veel minder nodig is en er tegelijkertijd geen kwalijke geurtjes (waarvoor die bacteriën verantwoordelijk zijn) ontstaan. Geen enkele synthetische stof heeft deze eigenschap.
Zolang mohair nog over een beetje natuurlijk wolvet beschikt is het ook vuilafstotend.
Mohair heeft zeer goede akoestische kwaliteiten. In gordijnen en tapijten zorgen ze voor een zeer goede geluidsdemping.
De fijnste kid mohair, die meestal door de lammetjes geproduceerd wordt, heeft de eigenschap om gedeeltelijk uit een gesponnen vezel te ontsnappen en veroorzaakt daardoor een aantrekkelijk donzig halo-effect wat tegelijkertijd de isolerende eigenschappen van de gebreide of geweven stof verhoogt.
De aantrekkelijke glans maakt dat mohair “de diamantvezel” wordt genoemd.
Ook de eigenschap om zeer goed kleurstoffen op te nemen wordt erg gewaardeerd. Het is alsof mohair juist om kleur vraagt.
Mohair is ook erg kreukvast en kreukherstellend, eigenschappen die zeker in geweven stoffen gewild zijn.
De slijtvastheid van mohair is uitzonderlijk. De slijtvastheid, samen met de andere kwaliteiten, verklaren waarom mohair zo gewild is voor het gebruik in o.a. gordijnen en zetel- en vloerbekleding.
Uiteraard is mohair volledig biologisch afbreekbaar.
Het produceren en voorbereiden van mohair kost, net zoals voor de meeste andere dierlijke en zelfs plantaardige vezels, op dit ogenblik nog meer dan het produceren van op olie gebaseerde vezels. De baten wegen nog niet op tegen de kosten omdat de schade aan onze eigen gezondheid en aan de natuur, dus de lange termijnkosten, niet in rekening worden gebracht.